Toen hun auto's eindelijk wegreden, stond ik daar alleen in de motregen. Ik ging naar binnen. De lucht rook naar stof en parfum. Ik opende de ramen en liet de regenlucht naar binnen waaien. Die avond haalde ik Hannah op van school. "Gaan we weer verhuizen?" vroeg ze.
"Thuis," zei ik. Het woord voelde vreemd. Toen we door de deur liepen, galmde het huis. Ze rende van kamer naar kamer. "Dit is weer van ons," zei ze.
"Ja," fluisterde ik. "Dat was het altijd al."
Het is zes maanden geleden. Hannah en ik hebben met geen van hen gesproken. Ik heb elk nummer geblokkeerd. Vrede ziet er goed uit op een scherm. Ik krijg nog steeds updates. Roddels in een klein stadje hebben geen toestemming nodig. Blijkbaar is moeder bij Brittany en Ryan ingetrokken. Het duurde een maand voordat de boel ontplofte. Moeder begon hun huis opnieuw in te richten. Ryan kon het niet goed opnemen. Ze kregen een enorme ruzie en ze sloot hem buiten. De politie werd opnieuw gebeld. Een week later vertrok hij. Nu wonen moeder en Brittany samen, en iedereen zegt dat het geweldig gaat, als je "geweldig" definieert als twee mensen die passief-agressief concurreren om zuurstof. Hun laatste ruzie kwam in de reacties op Facebook Marketplace terecht. Moeder verkocht Brittany's oude eettafelset. Brittany antwoordde: "Je woont hier niet eens." Prachtige symmetrie.
Wat ons betreft, het gaat goed. Hannah helpt me in de tuin. Ze zegt dat alles sneller groeit als je er niet meer tegen schreeuwt. Het is stil in huis. Geen nieuwe sloten, geen nieuwe stormen. En het mooiste is: niemand heeft geprobeerd om in te trekken.
Aby zobaczyć pełną instrukcję gotowania, przejdź na następną stronę lub kliknij przycisk Otwórz (>) i nie zapomnij PODZIELIĆ SIĘ nią ze znajomymi na Facebooku.
